تنها دو هفته بود که بیپدر شده بودم. یک چشمم اشک بود و یک چشمم آه. خودم را بدبخت و تنهاترین دختر دنیا میدیدم. تا اینکه فیلم کودکی که پیکر بیجان پدرش را رها نمیکرد، دیدم.درد خودم را یادم رفت. خجالت کشیدم. بچههایی که حتی دستی نیست که نوازششان کند.
