شهر لالی در حالی که می‌تواند گذرگاه مناسبی برای عبور مسافران باشد اما به دلیل ناایمن بودن راه‌های دسترسی در صدر شهرهای با فقرِ جاده‌ای قرار دارد.
به گزارش تحلیل سینا از اهواز، لالی پیشینه‌ی تاریخی کُهنی دارد و شهری است که قدیمی‌ترین آثار سکونت انسان را به خود دیده است. در عین حال شهر لالی حدود30 دهه است که به عنوان یکی از حوزه‌های فعال در استخراج نفت شناخته می‌شود اما حتی قدمت و نفت‌خیز بودن این شهر نیز نتوانسته توجه مسئولینِ سطح کلان کشور را به عمران و آبادانی در این شهر جلب کند و همچنان کم‌توجهی، رنجی ماندگار است در تاروپود ساختارهای شهری و روستایی در لالی. شهر لالی به دلیل هم‌مرز بودن با استان‌های چهارمحال‌وبختیاری و لرستان گذرگاه مناسبی برای تردد مسافران به شمار می‌آید. ولی به دلیل عدم توسعه‌ی استاندارد جاده‌هایی نظیر لالی به دزفول، لالی به مسجدسلیمان و لالی به اندیکا عبور از این گذرگاه برای مسافران خطرساز است و امروز این شهر به دلیل ناایمن بودن جاده‌ها در صدر شهرهای با فقرِ جاده‌ای قرار دارد.
جاده‌ی غیرایمن لالی به دزفول جاده لالی به دزفول به عنوان یکی از مهمترین راه‌های بین‌شهری سالیان درازی است که با اوضاع بسیار نامناسبی رو به رو است به صورتی که عرض کم و کوهستانی بودن و پیچ های پی‌درپی آن موجب بروز حوادث تلخ و جبران ناپذیری شده است. بالا بودن آمار تصادفات رانندگی و واژگونی وسایل نقلیه نیز شاهدی بر این ادعاست که این جاده بی‌کیفیت و ناایمن و به دور از استانداردهای راه‌سازی است. دومین جاده‌ای که به عنوان اصلی‌ترین و پرترددترین محور مواصلاتی مردم شهرستان لالی شناخته می‌شود، جاده‌ای است که از لالی آغاز می‌شود و تا دوراهی مسجدسلیمان به صورت غیر استاندارد تا میدان دوراهی اهواز-مسجدسلیمان امتداد می‌یابد. این جاده یک‌طرفه و دارای عرض کم است که حوادث تلخ بسیار زیادی را طی ماه‌ها و سالیان اخیر به خود دیده است.
حوادث بالای رانندگی در عین حال استفاده شبانه‌روزی تریلی‌های حامل محصولات پتروشیمی در کنار تردد هزاران نفر از کارکنان این مجموعه تولیدی به ویژه در چند سال اخیر ضریب ایمنی این جاده را به طرز محسوسی پایین آورده است به صورتی که حوادث واژگونی تریلی‌های حامل مواد پتروشیمی، برخورد اتوبوس‌های کارکنان پتروشیمی در کنار ده‌ها تصادف و واژگونی خودروها تنها بخشی از وقایع رخ داده در این مسیر است. مسئولان امر در طی این سال‌ها وعده‌های فراوانی برای 4 بانده کردن این جاده داده‌اند. وعده‌هایی که هیچگاه عملیاتی نشده است تا این جاده همچنان قربانی بگیرد. قربانیانی که جان آنها برای مسئولان راه‌وشهرسازی کشور و استان هیچ اهمیتی ندارد.
پل رودخانه شور غیراستاندارد است یکی دیگر از مسیرهای پرتردد مردمی که علاوه بر مسافرت‌های معمول مورد استفاده عشایر لالی و اندیکا قرار می‌گیرد جاده لالی به اندیکا است که با حدود ۵۰ کیلومتر فاصله و قرار گرفتن در مسیر پاشنه زاگرس از اهمیت بالایی برخوردار است اما در حال حاضر از کیفیت و استاندارد به مراتب پایین‌تری نسب به سایر جاده‌های شهرستان برخوردار است. پل رودخانه شور در محور لالی به اندیکا که در منطقه دوزویل واقع شده است در وضعیت غیراستانداردی قرار دارد و این در حالی است که این پل راه دسترسی مهم و پرترددی در میان مناطق گردشگری و روستایی است. عرض‌کم ، پیچ‌های فراوان و آسفالت نامناسبی که در این محور مواصلاتی وجود دارد تا کنون حوادث ناگوار زیادی را رقم زده است که همه‌ساله در هنگامه‌ی کوچ عشایر و افزایش تردد وسایل نقلیه فزونی می‌یابد. احداث پل جدید روخانه شور و بهسازی میدان ورودی شهر از پروژه‌های مهمی است در سالیان اخیر مصوب شده اما اعتبار کافی برای اجرای آنها تخصیص نیافته است و هیچ اراده‌ای برای اجرایی این پروژه‌ها دیده نشده است. محمد امین بهرامی رئیس راه و شهرسازی لالی در خصوص پل جدید رودخانه شور که قرار است به جای پل فرسوده و قدیمی احداث شود اظهار داشت: این پروژه در سال قبل تا مرحله انتخاب پیمانکار هم پیش رفت اما عدم تخصیص اعتبارات کافی موجب شد پیمانکار فعلا از انجام پروژه منصرف شود. بهرامی همچنین در خصوص طرح بهسازی میدان ورودی شهر بیان کرد: با توجه به اینکه این پروژه تخصیص اعتبار شده و پیمانکار هم معرفی شده بود اما با وجود و موانع معارضین عملیات اجرایی لغو شد. احداث جاده لالی به الیگودرز از دیگر مطالبات مردمی است که تا کنون محقق نشده است. احداث این جاده فاصله لالی تا الیگودرز را به کمتر از نصف می‌رساند و می‌تواند به یک مسیر جدید در برقراری ارتباط بین جنوب کشور و مرکز و شمال بدل شود. جاده لالی به الیگودرز جاده‌ای بسیار مهم به شمار می‌آید که استان خوزستان و تهران را حدوداً ۲۰۰ کیلومتر و خوزستان و اصفهان را تقریباً ۲۵۰ کیلومتر به هم نزدیکتر می‌کند. علی‌رغم اینکه احداث این جاده در محرومیت‌زدایی، اشتغال و صرفه‌جویی انرژی نقش بارزی ایفا می‌کند و به عنوان یک طرح ملی مصوب شده است اما تا کنون از سوی مسئولان هر دو استان خوزستان و لرستان و مسئولان وزارت راه‌وشهرسازی مورد توجه و پیگیری قرار نگرفته است. پایان پیام/